سنگ‌های این گروه فارغ از جنسیت متوفی، هم برای زنان و هم برای مردان
استفاده می‌شده. نحوه‌ی کارگذاری آن‌ها هم به صورت افقی بر روی قبر و هم
به صورت ایستاده بر بالای قبر بوده است. مشخص نیست که قدمت استفاده از این
گروه سنگ قبرها به چه زمانی می‌رسد، اما قدر مسلم، در تمامی جهان و اعصار،
متداول‌ترین شکل سنگ قبر، چهارگوش بوده است. از نظر تکنیک ساخت، تراش،
شکل‌دهی و پرداخت سنگ چهارگوش از دیگر اشکال راحت‌تر میباشد، اما از یک رو
تولید آن وقت‌گیرتر از سایر اشکال و از دیگر سو نیازمند دانش هندسی
بیشتر است. چهارگوش (مربع و یا مستطیل) از نظر سمبولیک و اسطوره‌ای نیز
دارای تعاریفی جالب و جذابی است. مربع را نماینده وحدت گونه‌ها، علامت
برابری یک چیز با خودش به صورت ابدی می‌دانند. مربع نمادی از عدالت قانون، و
همین طور نمادی از زمین در برابر آسمان (دایره) است. به عبارت دیگر، رمز،
کمکی از عالم متعالی محسوب می‌شود. مربع نمایانگر چهار جهت اصلی جهان یعنی
شمال، جنوب، شرق و غرب و همین طور چهار عنصر اصلی جهان؛ آب، باد، خاک، آتش،
و چهار مرحله از زندگی؛ کودکی، جوانی، میان‌سالی و پیری و چهار فصل؛ بهار،
تابستان، پای یز و زمستان و … است.
